توسعه تكنولوژی به انسان این اجازه را میدهد كه طبیعت خودش را هم دستكاری كند و این چیزی است كه پدران علم جدید، مثل بیكن و داروین نسبت به آنآگاهی داشتند و از همان زمان طیّ یكی دو قرن اخیر این مسئله را مورد توجّه قرار دادند. در رویكرد علم و تكنولوژی جدید، انسان مثل خاك كوزهگری در دستان دانشمندان است و آنها هرگونه دخل و تصرّفی را در طبیعت بشری میكنند. این دخل و تصرّف در حوزه گرایش طبیعی انسان به جنس مخالف، به گونهای عملكرده است كه نیاز به جنس مخالف از بین رفته و متعاقب آن، اخلاقیاتی كه مبتنی بر جدایی جنسهای مذکّر و مؤنّث بودهاند، موضوعیت خود را از دستدادهاند؛ زیرا اصولاً زوجيّت معنای سابق خود را ندارد. نتیجه چنین فرایندی هم رفتن به سوی تاریكی و پوچی است.